این شعر در سال 1942 پس از تجربه شاعر از تخلیه شهر تاشکند در زمان جنگ سروده شد و در مجموعه «نسیم جنگ» منتشر گردید. شعر از زبان خلق روس با ضمیر «ما» شروع می شود و در آن از آگاهی این خلق از ارزش این دفاع میهنی و اتفاقات جاری سخن به میان می آید. در برخی محافل تلاش می شود فرهنگ عقب مانده عدم تحمل به این شاعر کبیر نسبت داده شود و او را فردی متعصب و سرشار از بغض و کینه در برابر افرادی نشان دهند، که به پیروی از رهبران بی رحم خود جان عزیزان او را گرفتند. اما او در زمان جنگ با آن درجه بالا از درک و شناخت اجتماعی که در خور شخصیت والایش بود، در کنار هموطنانش ایستاد و به رادیوی شوروی رفت و در آنجا برای مدافعان از جان گذشته میهن اشعار پرشور و احساسش را خواند. دامان این شاعر بی بدیل که نامش در منتها درجه انسانیت می درخشد از هر گونه صفت ملوث پالوده است. قلب او عاری از نفرت و سرشار از عشق به میهن و زبان هم میهنانش بود. 

دولت اسراییل با توسل به قوانین ضدانسانی، خانه های بسیاری از فلسطینیان را غصب و یا به کلی تخریب کرده است و این روند همچنان ادامه دارد. در این فیلم کوتاه ساخته عمر رمال گوشه ای از این فاجعه انسانی و درد و رنج خانواده های فلسطینی به تصویر کشیده شده است. جهان باید به آپارتاید دولت اسراییل پایان دهد.

نمایشنامه منحصر به فرد «دماغ» اثر نیکلای گوگول به وسیله کارگردان فرانسوی در پاریس روی صحنه رفت. کارگردان و بازیگر این تئاتر در این ویدئوی کوتاه از ویژگی های این داستان و پرسوناژهای آن می گویند.

سرودهای انقلابی فلسطین که در طول دهه ها شکل گرفته و همچنان تا به امروز بر لبان مردم و یاران مقاومت جاری هستند، جزئی از میراث معنوی فلسطین به شمار می روند، که باید آن ها را پاس داشت.

برای کهنه سربازان نبرد کبیر میهنی که هنوز زنده اند، یاد و خاطره نبرد و همرزمان تنها بارقه امید به زندگی است. هستند اما جوانانی از نسل امروز که این قهرمانان را از یاد نبرده اند و با اندیشه سبزشان لبخند شادی را بر لب های این زنان و مردان از جان گذشته می نشانند.