نویسنده: ويلن ان. كوميسارف
قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم
قرن نوزده را می توان عصر طلایی ترجمه در روسیه نامید. اگر در عصر گذشته ترجمه به فعالیتی حرفه ای تبدیل شده بود، در قرن نوزده این فعالیت تا سطح هنری والا ارتقا یافت.
به لطف تلاش های افراد برجسته ای چون نیکولای کارامزین تاریخدان و واسیلی ژوکوفسکی شاعر مکتب روسی جدید ترجمه شکل گرفت. کارامزین ترجمه های متعددی را در پایان قرن هجده و آغاز قرن نوزدهم در نشریات دوره ای مختلف منتشر کرد. از نظر او ترجمه ابزاری موثر برای بهبود سبک یک نویسنده و نیز منبعی گرانبها از اطلاعات بود، که از روی حس کنجکاوی یا به منظور ایجاد اسناد و مدارک تاریخی، سرگرمی زنان، تهیه مطلب برای مجلات جدید یا شناساندن کتاب های کمتر شناخته شده به خوانندگان روسی انجام می شد.
.
.
ادامه این مقاله در: « نشریه ادبی بال » شماره 2 (اسفند 1398)
40 صفحه - 3.7 مگابایت
