گاوریل رمانویچ درژاوین در سوم ژوییه 1743 در خانواده ای مرفه در دهکده ساکورای ایالت قازان به دنیا آمد. پدرش نظامی بود و خودش نیز در سال 1762 وارد ارتش شد و در کودتای 28 ژوئن همان سال شرکت داشت. در نتیجه کودتا کاترین دوم به تخت نشست. او در سرکوب قیام املیان پوگاچف هم شرکت داشت و نخستین اشعارش را نیز در جریان همین قیام سرود. در سال 1777 از ارتش کناره گرفت و به کارهای اداری مشغول شد. انتشار قصیده «فلیتسا» در 1782 که در مدح کاترین دوم سروده شده بود، او را به شهرت رساند. درژاوین از نخستین اعضای آکادمی سلطنتی روسیه از همان آغاز تاسیسش در سال 1783 بود و در تالیف نخستین فرهنگ توصیفی زبان روسی مستقیماً شرکت داشت. قصیده های «خدا» و «آبشار» و به طور کلی «قصاید معنوی» و مجموعه اشعار او در کنار آثار لومونوسف و سوماروکف قله های کلاسیسیزم روسی را تشکیل می دهند. درژاوین جزء نخستین کسانی بود، که به استعداد بی نظیر پوشکین جوان پی برد. پوشکین در شعری او را چنین ستوده: «درژاوین، آن پیر مرشد، بر ما نظاره کرد/ منت نهاد و رو به سوی تابوت مرده کرد».
.
.
ادامه این مقاله در: « نشریه ادبی بال » شماره 1 (آذر 1398)
38 صفحه - 4.7 مگابایت
